Mist.
De zomer is bijna voorbij, september en oktober brengen ander weer.
Soms zon, regen, wind en mist.
Mist, mistige weer is triestig weer, zeggen ze.
Bekijk het eens anders want mist verbergt veel storende elementen, zo krijg je een veel rustiger beeld.
De vissers van Thailand.
De vissers, steeds bezig om de familie enig inkomen en voedsel te geven.
De ene onder water, zoeken achter de schelpen die onder het zand zitten, de anderen met een net om vis te vangen.
Dit alles langs de mooie stranden.
De kinderen van Thailand.
Soms zien we als volwassen mens de mooie dingen van het leven niet meer, we dragen dan een bril die onze gevoelens uitschakelt.
Op reis zetten we die bril soms af, alles is nieuw en we hebben meer tijd om echt te kijken en te beseffen hoe goed we het hebben in ons land.
We kijken dan met onze kinderogen, zonder vooroordelen en opgetogen, zoals Jan van Nijlen schrijft in zijn gedicht “Bericht aan de reizigers ” die in het station van Antwerpen in de muur staat gegraveerd.
Monniken.
Mijn fotoboek over de reis naar Thailand is eindelijk af.
Het fotograferen is nog het leukste, thuis komen met veel foto’s doet je al rap realiseren dat je dan alles moet selecteren.
Selecteren kan na een tijdje een vervelende klus worden, een monnikenwerk zoals men soms zegt.
Na de nodige bewerkingen wordt alles in de juiste volgorde en structuren geplaatst.
Nu bang afwachten als de gedrukte versie, hetzelfde beeld geeft als wat je op het scherm ziet.
Zelfs een monnik met veel geduld zou er moe van worden.
De reeks van de monniken is al te zien op mijn site, de rest zal volgen als onze vriend is uitgerust.
Naar de kapper.
Vandaag slecht weer, kunnen we iets nuttig doen ?
Misschien naar de kapper gaan, zodat we op ons best zijn als de zon terug is.
Mallorca
Mallorca, eiland in de zon.
Oude dorpjes en veel kleine haventjes.
Variatie van natuur en bevolking.
Bekeken in zwart-wit.
De fiets.
Mooi weer voor de volgende dagen.
Dus iedereen de fiets op, goed voor geest en lichaam.
Minder uitlaatgassen in de lucht, de natuur zal ons ook dankbaar zijn,
Dus doe zoals Raymond zingt.
Komaan met dat lijf
Beweeg met dat lijf
Je kreeg toch dat lijf
Je kreeg het,beweeg het.
De zee.
De zee, een grote plas water. ’s Morgens vroeg, tijdens de dag of ’s avonds laat, het speelt geen rol, altijd is het een kijkspel.
Met wolken en het zonlicht is hij op zijn best. Bij storm lijkt het wel of ze ruzie maken, maar dan is het trio op zijn sterkst. Het is maar hoe je het bekijkt, maar je moet wel kijken.
Niet vlug vlug, maar met respect, dus er tijd voor nemen. Dan pas komt alles tot zijn recht.
Handen.
Wie staat er te kijken met zijn handen op de rug? Oude mannen of moeten we het anders bekijken? Misschien is het wel iemand die zich op zijn gemak voelt, die zich niet hoeft te verdedigen.Die zegt, ik laat alles op mij af komen en geniet van wat ik nu zie.
Reynders Peter Fotografie 